Yıl 1978

Ankara/Küçükesat/Bağcılar

Antakya/samandağından bir grup öğrenci...

Yine mahallemizde çalışan işçi -emekcı yoldaşlarımız da vardı ... her zaman bizi çay içmeye davet eden SEDEF ana da bizim komşumuzdu ve diğer mahalle sakinleri..
 
Ben , o yıllar da 50.yıl gece ortaokul öğrencisiydim seyran bağları lisesinde (O dönemde ,normal yaşında okuyamamış olanlara gece ortaokulları vardı) öğrenciydim.

Okulumuzun bulunduğu bölgede Konya ve Sivas yüksek okul öğrenci yurtları vardı. Hemen her gün saldırırlardı okulumuza ben ve iki arkadaşımla birlikte üç kişiydik.

Bağcılar murat mahallesindeki sözünü ettiğim SGB li arkadaşlarım her gün bizi almaya geliyorlardı neşe ve kahkaha içinde gençtik coşkuluyduk karalıydık dağlar devirirdik İnançlarımız vardı hepimizin boyunu aşan ama olsun inanıyorduk ya uzun olması kısa olması ne fark eder ki...Ve ,Ve aramızda en inanılması zor ,her koşulda her kaybedişte asla moralini bozmayan bir insan vardı CUMA DALGIÇ.....Ta o zamanlar bir telaş vardı onda hepimizden ayrı olarak ...Aramızdaki paylaşımlarda hep kendini ihmal ederdi CUMA DALGIÇ ....Tutkuluydu ışık hızı gibi de hareketliydi....Yani tabiri caiz se AŞKIN insaniydi herşeyi o yüzden dolu dolu yaşıyordu...Enerjisi coşkusu,hepimize büyük keyif veriyordu...
 
Ve bekleme moduna asla uyum gösteremezdi üşengenliği yoktu.
 
Cuma DALGIÇ
Hukuk fakültesini bitirdi samandağında avukattı..

Normal zamanlarda da arandığım dönemlerde de samandağında BATAYZDA kebap yedik birlikte 'ne olur kal biraz daha dedi eski günleri yad ettik o bölük pörçük zamanlarda çoğu arkadaşımla olduğu gibi Cuma DALGIÇ'la da doğru dürüst helalinden bir gün birlikte yaşamadık  Tam düze çıkacağımız sırada,dün gece samandağından YUSUF DOĞRU aradı 'CUMA DALGIÇ Ankara'da kalp krizinden ÖLDÜ dedi....
 
Varoluşumuz bu ise varlık nedenimiz ne o zaman gibi sorularla başbaşayım ...Yalnızlığım yoldaşsızlığım ve gücüm biraz daha azaldığını hissediyorum...Aklımda cuma DALGIÇ yoldaşın ağız dolusu gülüşleri kahkahaları dalga dalga yüreğimi beynimi kalbimi çınlatıyor...Bir de oğlu fıratın yatağının baş ucuna koyduğu resim bakışı gözümün önüne geliyor... İçim acıyor..
 
Benim 79 daki akaydaki dedeman pastahanesinin salonundaki düğün .... Cuma DALGIÇ bura da eeennn öndeydi her bir şeyle ilgilendi bağcılardaki gecekondu evimin içinde sobayı yakmalarından tutunda evin döşemesine kadar Sedef anayla birlikte ve diğer arkadaşlarımız nalan kutluhan Mustafa  hasan yoldaşlar hepsi bir tek vücut oldular o gün .... hele Büyük önder veli Gürcan ile birlikte oyun oynamaları şen şakraklığı ta partinin en üst düzeyi yöneticilerine kadar yansıyordu o akşam Mutluyduk hepimiz daha çok geleceğe yönelik akıyorduk yaşama dair ....
 
Çok ağır bir şaka ile bizi şaşırtın sevgili CUMA DALGIÇ...
 
Sana bu yolculuğunda  hiç kimse yarenlik edemez biliyorsun değil mi ?
sana hoşça kal demeyeceğim sadece yolun açık olsun ..

Ama ,ama ben seni hep bekleyeceğim ...

sevgiyle kal arkadaşım .sevgiyle kal.